Geçtiğimiz günlerde yaşanan trajik bir olay, toplumun yaşam kalitesini ve yaşlılara yönelik hizmetleri yeniden değerlendirmesi gerektiğini bir kez daha gündeme taşıdı. 75 yaşındaki Fatma Yıldız, İstanbul'un gözde semtlerinden biri olan Kadıköy'deki evinde yalnız yaşarken acı bir şekilde hayatını kaybetti. Bu olay, sadece bir kayıp değil; aynı zamanda yaşlılık, yalnızlık ve toplumun bu kesime sunması gereken olanaklar hakkında düşünmemizi sağlayan bir uyarı niteliği taşıyor.
Fatma Yıldız’ın hayatını kaybetmesi, yalnız bir yaşlının nasıl sosyal yaşamdan dışlandığını gözler önüne seriyor. Yalnız yaşamaya başlayan yaşlı bireyler, genellikle ailevi bağlardan uzaklaşarak sosyal çevrelerini de kaybetme riskiyle karşı karşıya kalıyorlar. Bu durum, sağlık sorunlarının gözden kaçmasına yol açabiliyor. Fatma Hanım gibi, aslında birçok yaşlı birey benzer bir kaderi paylaşıyor. Yalnız kalan yaşlılar, kendilerini çaresiz ve savunmasız hissediyor. Bu da, çoğu zaman gereken tıbbi müdaheleyi zamanında alamamalarıyla sonuçlanıyor. Aileler, yoğun iş hayatı ve günlük koşuşturmalar sebebiyle yaşlı bireyleri ihmal etme hatasına düşebiliyor. Oysa yaşlı bireylerin toplumsalentegrasyonlarının sağlanması, onların yaşam kalitesini artırmanın yanı sıra toplumun bütünlüğünü de pekiştiriyor.
Fatma Yıldız’ın ölümü, sağlık sisteminin de ne denli yetersiz olduğunu gözler önüne serdi. Yaşlı bireylerin sağlık hizmetlerine erişimi, genellikle maddi durumlarla sınırlı kalıyor. Sosyal güvencesi olmayan kişiler, gerekli muayene ve tedavi süreçlerini gerçekleştiremiyorlar. Ayrıca, mevcut sağlık sistemindeki kalabalık ve zorluklar, birçok yaşlının gerekli hizmete ulaşmasını imkansız hale getiriyor. Örneğin, Fatma Hanım, son zamanlarda giderek artan sağlık sorunlarıyla karşı karşıya kalmış olsa da, sağlık kuruluşlarına ulaşmakta ciddi zorluklar yaşamıştı. Çoğu zaman yalnız başına kalması, sevdiği insanlardan destek alamaması, hastalıklarının tedavi edilmemesine sebep oldu. Bu tür vakaların sık sık yaşanması, yaşlı nüfusun ihtiyaçlarına yönelik daha fazla araştırma ve çözüm geliştirilmesini zorunlu kılıyor.
Sonuç olarak, Fatma Yıldız’ın acı ölümü, yalnızca bir bireyin kaybı değil; aynı zamanda yaşlılık, yalnızlık ve sağlık sisteminin yetersizlikleri üzerine kapsamlı bir inceleme fırsatı sunuyor. Toplumun her bireyinin, yaşlılara karşı gösterdiği duyarlılık ve sorumluluk, ileride benzer trajedilerin önüne geçmek açısından büyük önem taşıyor. Bu olay, yaşlı bireylerin toplumda nasıl daha fazla yer alabileceği, sosyal destek sistemlerinin nasıl güçlendirileceği ve sağlık hizmetlerinin nasıl daha erişilebilir hâle getirileceğine dair acil bir tartışma başlatmalıdır. Unutulmamalıdır ki zamanla yaşlanacağız ve yaşlılarımızın yaşam kalitesini artırmak, hepimizin geleceğini doğrudan etkileyecek bir meseledir.
