Titanik, 15 Nisan 1912 tarihinde yaptığı ilk seferinde yaşadığı trajik kazayla tüm dünyayı derinden etkiledi. Geminin batışı ve kaybedilen hayatlar üzerine pek çok hikaye anlatılsa da, belki de en ilginç olanlarından biri, “Titanik’in en şanssız yolcusu” olarak bilinen bir adamın hikayesidir. Bu hikaye ise, hayatının bir dönüm noktasında, aslında gemiye binmemesi gerektiğini düşündüren bir gelişmeyi içeriyor. Bu yazıda, bu talihsizlikle dolu hikayenin detaylarına ve Titanik felaketinin arka planına derinlemesine dalacağız.
John H. Hargreaves, Titanik’e binmeden önce oldukça farklı bir yaşam sürüyordu. İngiltere’de yaşamının büyük bir kısmını geçirmiş olan Hargreaves, iş hayatında kayda değer başarılar elde etmişti. Ancak her şey, 'büyük geminin' sıradan bir yolcu olmadığını öğrendiği anda değişti. Aslında, Hargreaves bu yolculuğa katılmayı hiç istememişti. Fakat, iş bağlantıları ve sosyal baskı onu Titanic'e adım atmaya zorladı. Bu belirsizlik, onun hikayesini ilginç kılarken, aynı zamanda en ‘şanssız’ yolcu olarak anılmasının temel sebebini oluşturdu.
Titanik’in sefer hata olarak düzenlenmedi ve elbette ki geminin batışı bir trajedi olarak kaydedildi. Hargreaves, yolculuktan kaçma şansını, yanına aldığı birkaç eşyayla birlikte değerlendirmişti. Ancak o gün itibariyle, düşüneceği çok şey vardı. Ana akıma kaybettiği diğer yolcular, teknelerin can simidi misali birbirine kenetli halde yol alıyordu. Ama Hargreaves tüm bunları daha fazla yükümlülük ve kaygıyla yaşamak zorunda kalıyordu. İşte, bu durum onu diğer yolculardan ayırmaya başladı.
Titanik’in kazası, Hargreaves için zorlu bir dönüm noktası oldu. Geminin batışından tam bir gün önce, Hargreaves büyük bir içsel çatışma yaşadı. Daha gitmemesi gerektiğini kesin olarak düşünürken, bir yolcunun cümleleri zihninde yankılandı: "Mamafih, bu dev gemi bizleri asla karaya ulaştırmaz." Kendine bu şekilde moral vermeye çalıştı ama içindeki korku da gitgide büyüyordu. Sonunda, tren istasyonunda bir anı yakaladı; bu şanssızlık, ona başka bir yolculuğa çıkmak için bir fırsat sundu.
Sonuç olarak Hargreaves gemiden vazgeçti. Ancak, aldığı bu karar kısa sürede hüsran yarattı. Titanik’in batışı sırasında, başka bir yolcunun ‘şans’ kavramıyla bütünleşmiş olan hikayesini takip etmek istemesi, onu derin bir üzüntüye sürükledi. Elbette ki, Hargreaves gemi batarken diğer birçok yolcunun ve mürettebatın hayatlarını yitirdiğini öğrendiği an tamamıyla şoke oldu. Bir an için kendisini mat düşmanlarla yürek bağı kurmuş gibi hissetti.
Hargreaves, Titanik gemisinin felaketinin ardından uzun bir süre boyunca suçluluk duydu. Fakat, hayatta kalmış olmak onun için katlanılmaz bir yükümlülük haline dönüştü. Diğer yolcuların kayıplarını düşünmekten kurtulamadı; sahip olduğu da her şeyin kaybolmuş olması ona üst üste binen sorgulamalar getiriyordu. O, hangi kıyıda durursa dursun, insanların ondan vazgeçmediğini yalnızca gözlemleyebiliyordu. Kahraman olma ihtimali kaybolmuştu ama yaşam süretine olan bağlılığı her geçen gün daha da artıyordu.
Titanik yolculuğundan kaçış, Hargreaves için bir travma stresi haline gelse de, hayatının diğer süreçlerinde de hep anımsadığı bir hikaye oldu. O, hayatına yön veren dönüm noktalarını zihninde sürekli olarak yaşatmaya çalıştı. Hayatındaki bu yenii sayfaların ne kadar değerli olduğunu sıkı bir şekilde kavrayarak, kendisini geldiği noktada nasıl hissettiği konusunda kendine sıkı kurallar koyma ihtiyacı hissetti.
Nihayetinde, Hargreaves sadece kendi hayatını kurtarmakla kalmadı, aynı zamanda insanlara hayatta kalmanın kıymetini de öğretti. Onun hikayesi, hayatta kalmanın yalnızca bir çeşit şans değil, aynı zamanda bir öngörü ve dikkat gerektirdiğine de ışık tutuyor. Titanik felaketi, geçmişin unutulmaz bir öğesi olarak günümüze ulaşmaya devam ediyor. Hargreaves’in anlatımı sayesinde, Titanik’in karanlık yüzü bir kez daha aydınlanmış oluyor ve hayat kurtarma potansiyeli her zaman kaçınılmaz bir karıştırıcı olarak dimağlarda yankılanıyor.
Bu anlatımın sonrasında, Hargreaves’in hayatı çok farklı bir yöne doğru ilerledi. Hayatını kurtaran o benzersiz seçim, Titanik’in en şanssız yolcusunu günümüzün tarihine kazandırdı. Bu hikaye, belki de birçok insan için bir ilham kaynağı olarak ortaya çıkıyor. Hayatta kalmanın yanı sıra, her Zaman değerlendirilmesi gereken bir başka boşluk bulmamıza sebep oluyor. Bu unutulmaz hikaye, merak ve ilgi uyandırırken, özenle hatırlanacak bir karakter olarak tarihe kazandırılıyor.
